~BILEMIYORUM ANNE~

 Alip basimi cekip gitsem diyorum uzaklara
Tüm dertlerimi ve sevinclerimi sirtlayip
Zaman tünelinden gecip nice okyanuslari
Dingin denizlere ulassam diyorum Anne.

 
Yitik sehirlerin sessizliginde
Ve ihanetin uzun kollarindan arinmis
Bir demet gül bahcesi bulsam
Hic biri kopartilmamis
Hicbirine el uzanmamis
Ve sarartilmamis olsa Anne.

 
Cagirsam bütün umutsuzluklara inat
Adini yazsam gök yüzüne mutlulugun
Gelirmi acaba duyar mi
Yüregimin titrek sesini
Acir mi halime bilmem Anne.


 
Girdapli akintilara kapilmisim
Gayretsiz ve duragan
Gazel yapraklari gibi caresiz
masum bir cocuk gibi tepkisiz
Ve yagmura hasret topraklar gibi
Catlamis kirilgan duygularim Anne.


 
Bu kent beni boguyor
Sokak lambalari
Üstüme üstüme geliyor
Soludugum her nefeste
Ölümün gizemini sorguluyorum
Hatta özlüyorum Anne.


 
Hic bir sey senin anlattigin gibi degil
Bana ögrettigin o güzel degerler
Kaybolmus bitmis
Zaman asimina ugramis
Insanlar kalles
Insanlar zalim
Insanlar gaddarlasmis
Vicdanlari atmislar
Karekterleri satmislar
Dürüstlüge gaz döküp yakmislar Anne.


 
Cekip gitsem diyorum
Bir saniye bile durmadan
Soluk almadan
Ve adres sormadan
Yollarin bittigi yere kadar
Kossam diyorum delicesine
Huzur bulurmu ruhum
Dinermi acilarim 
Bilemiyorum Anne.

~Seyy@hc@n~